Koh Phangan, Thailand
Zie ik dat nou goed? Een meid draait rondjes om haar as bovenop de voeten van een man met zijn benen in de lucht. Als we dichterbij lopen komt het geluid van tientallen trommels steeds dichterbij. Mensen staan te dansen, te hoelahoepen en met doeken te zwaaien. In een grote kring staan op het strand hedonisten van alle leeftijden mee te gaan op het ritme van de trommelaars in het midden. De grote conga's geven het tempo aan, terwijl de rest volgt en er op freewheelt. Een vent met een zelf uit de bouwmarkt gefabriceerde PVC buis didgeroo blaast mee, er is een violist en een man met een bamboefluit. En als het tempo steeds verder vertraagd, de trommels steeds zwakker worden geslagen pakt de Chief zijn grote schelp en geeft met een harde lange toeter een groet aan het laatste stukje zon dat wegzakt in de zee.
Koh Phangan is een van die zones in de wereld, als Ibiza, Goa en Bali, waar het allemaal draait om yoga retreats, breathwork sessies, meditaties en andere spirituele ervaringen. Er heerst hier op het eiland dan ook een hele relaxte sfeer. En laten we dat nou net nodig hebben om na 3 maanden rondtrekken en op de helft van onze reis, tussen kerst en oud en nieuw, onze eigen vakantie hier te vieren. We hebben een appartementje met een hangmat op het balkon en uitzicht over de baai. Het strand is er één uit de brochures: wit zand, azuurblauwe zee en een rijtje palmbomen, je kan er in elk van de restaurants op het strand verse vis van de barbecue krijgen en in de avond zijn er vuurshows. En als je dan toch op reis bent, dan is dit toch wel dé plek om kerstavond en oud en nieuw te vieren.
En zo vliegen de dagen, net als de roodrug honingvogel (klik hier voor plaatje), staalborsthoningzuiger (klik), vlaggendrongo (klik) en smyrna ijsvogel (klik), voorbij. Op de scooter hobbelen we in de ochtend naar een steengoed koffietentje, in de middag halen we een lokaal prakkie, springen nog even in de zee en 's avonds eten we Israëlisch, Burmees of iets anders lekkers in de buurt. We hoeven helemaal niks en dat bevalt wel. Koh Phangan wordt dan ook wel Sticky Island genoemd. Iedereen die we tegen komen blijft langer en langer en zo plakken ook wij er nog een weekje tegen aan. Een extra week om met Zola zwemmen te oefenen, hangen in de hangmat, een boekje te lezen en nog maar een kokosnoot-ananas shake je te halen.
Echt, er gebeurt zelden wat, dus hierbij een nieuwe categorie: korte berichten vanuit Koh Phangan. // Dat prikkelende gevoel op je lichaam na het zwemmen in zee komt door 'sea lice', een bijnaam voor iets wat het niet is. Het zijn namelijk microscopische larven van kwallen, die wel al de prikkende cellen bevatten. // Als je een aap op de scooter mee ziet rijden, dan is dat een apie om de kokosnoten uit de hoge palmbomen te draaien, kijk maar eens naar de aflevering van de Keuringsdienst van Waarde (klik). // Als je je biceps en benen goed wilt trainen kan ik een platte band van je scooter aanbevelen. // Zelf een glijbaan in een hoek van 45 graden in je hotel bouwen lijkt een goed idee, maar bedenk voor het bouwen ook even hoe je zo'n glijbaan eindigt en denk dan nog even aan je zaakje daar beneden hoe dat zou eindigen met zo'n knal. Uit ervaring kan ik zeggen dat je na 1x glijden je portie wel hebt gehad. // Als er een slang voor je deur glibbert en je hoopt op redding bij de receptie, dan scheelt het een wandeling heen en weer door gewoon even voor je deur te wachten tot de lange vriend voorbij is gegleden. De hulp bestond uit een vrij lange stilte, een 'stare down' en werd besloten met 'be careful'.
Tot zover het nieuws. Morgen vertrekken we helaas terug met de boot naar het vaste land. Voor de rest wens ik u nog een hele … goedenafund.
