Capture the now. Leg vast het nu. Je ziet: in het Nederlands werkt dit niet en in het Engels wel. Maar het heeft nog een reden waarom ik voor de Engelse vorm heb gekozen en dat volgt vanzelf wel in dit eerste blogje. Capture the Now (met hoofdletters lijkt het een stuk serieuzer) is hoe ik fotografeer, hoe ik naar het leven kijk en waar ik naar streef. Hoe lastig dat soms ook is.
Het begint allemaal niet bij het begin, maar op het moment (haha, the now!) dat ik mijn foto’s wilde verzamelen op een website en daar heb je nou eenmaal een naam voor nodig. Iets daarvoor (waar het nog net niet begon) was ik voor het eerst een soloreis aan het maken en wel door Zuid Amerika. Dat soloreizen kan ik je uiterst aanbevelen en dat zal ik later in een ander blogpost nog eens nader uitleggen en wat dat dan weer met Capture the Now te maken heeft.
Tijdens die reis kwam ik in Popayán, Colombia, een mede reiziger tegen die ik mijn verlichte gids maar even noem. De manier hoe hij kon luisteren, vertellen en wandelen leek alsof hij 10 centimeter van de grond zweefde en mij mee trok naar de verlichting. Het ging over ‘micro societies’, de angst van het pellen van lagen op zoek naar je kern en ‘het nu’. Zijn betoog omvatte alles waar het wèl mee begon: de reden waarom ik besloot om überhaupt deze reis te gaan maken. De fysieke reis was er één in metafysische zin (ik hoop dat ik die term goed gebruik). Dit was een ontdekkingsreis naar mijzelf. Naar ‘wie ben ik?’
Nu had mijn verlichte gids het dus de hele tijd over The Now en dat er een prachtig boek over geschreven was, die hij beschouwde als zíjn verlichte gids. Maar deze Flippo (dan heb ik het over mezelf) had geen aantekeningen gemaakt en moest later, terug in Nederland, vervolgens met de zoektermen ‘the’ en ‘now’ er maar achter komen waar hij het over had. Na een hoop speuren, vind ik leuk, kwam ik bij The Power of Now uit van Eckhart Tolle. In het kort gaat het over naar je zorgen en angsten uit het verleden te kijken vanuit een hoger objectief perspectief. Inzien dat die belevingen worden gekoppeld naar de vrees voor de toekomst. En dat hoe meer je in het nu kan leven, hoe rustgevender dat voor jezelf zal zijn. Het denken loslaten en het zijn toelaten. Althans, dat haalde ik er uit. Ga het boek vooral zelf lezen.
Tijdens die reis wilde ik me, naast mezelf ontdekken, verdiepen in fotografie. Ik zat toch de komende periode met mezelf opgescheept, dus had ik alle tijd om stil te staan. Ik wandelde en ging op zoek naar mise-en-scènes die me trokken. Een grafisch decor met het juiste licht, dit kadreren, de ruis er om heen afhouden en wachten tot er bijzondere mensen binnen zouden lopen. Ik observeerde, stond stil en legde het nu vast. Mijn nu. Capture the Now was geboren. Althans later dan. Dit was slechts iets later dan het begin.
In de loop der tijd is dat Capture the Now steeds meer voor me gaan betekenen. In bredere zin dan fotografie. Het gaat om ‘zijn’, om geluk, om observatie, denken, kijken, luisteren, het is een manier van leven. Muziek helpt, filosoferen helpt, lezen helpt, lachen helpt en met je gezicht in de zon liggend op de bank wolkjes tellen helpt. Capture the Now is dat ‘nu’ vastgrijpen en daarvan genieten. In deze blog ga ik verder in op dit continue onderzoek. Ik neem je graag mee naar het nu. Houd dat vast.
Rondje fotograferen in Popayan, Colombia