Langkawi, Maleisië / Singapore
"Hey, wat is dat voor leuk vogeltje?" vraagt Ellen terwijl ze vanaf het strand op kijkt. "Dat was een hornbill, gek!" antwoord ik vol verbazing. Langkawi, een tropisch eiland in Maleisië aan de grens van Thailand, is een waar vogelparadijs. Iets daarvoor hebben we drie Brahmaanse wouwen zien vechten om een vis in de branding op nog geen tien meter voor ons. We hebben het strand Tanjang Ruh gevonden aan de rand van het mangrovebos en kunnen hier in de schaduw (het wordt elke dag 35 graden met nog geen wolkje aan de hemel) ontbijten. Zola is dan alweer weggelopen om aan te haken bij een andere familie. Het dagelijkse ontbijt bestaat uit het kiezen uit de talloze pakketjes rijst met onduidelijke tjap gevouwen in bananenbladeren, bakjes kokospannekoeken, donuts, eieren en een hoop zoetigheden bij een marktkraampje aan de kant van de weg. Voor nog geen twee euro per persoon eet je je buik al rond, en wie heeft er dan nog zin om ooit nog een boterham te gaan smeren?
Langkawi is een eiland wat alles heeft: een paar bergen, jungle, wildlife, stranden en het is groot genoeg dat we na een week nog steeds maar de helft hebben gezien. Vaak scooteren we in drie kwartier naar het noorden toe, naar het rustige schaduwrijke strand. Met een beetje geluk is het dan geen eb meer en hoeven we ons niet druk te maken om door de krabben gepakt te worden. Terug in de stad ontdekken we een fijn koffietentje van een paar jonge gassies die Zola gelijk als hun peetdochter opnemen. Ze helpt elke keer mee in de keuken en mag de hele vloer vol krijten. Haar Engels wordt steeds beter, dus het contact wordt ook steeds leuker. We zwemmen, met toeziend oog van een groep brillangoeren, in de glibberige poelen voordat de waterval naar beneden stort, waar beneden de makaken klaar staan om de spullen van de homo erectus af te pakken. Want dat is iets waar we aan herinnerd worden tijdens onze ecologisch verantwoorde boottocht door de mangrove (er worden geen dieren gevoerd). Door elk contact van mens op dier wordt de 'circle of life' zo verstoord, dat niet alleen de dieren maar ook de mensen in steeds grotere problemen terecht komen. Het voeren van apen zorgt dat de alfastatus van de mens verloren gaat, de apen zien van dichtbij dat zij sterker zijn, wat zorgt dat ze agressiever en dominanter worden. Apen komen dichterbij, zijn containers van ziektes uit de natuur, en zo komt er besmettingsgevaar. Op het water worden adelaars voor toeristen gevoerd met industriekip vol antibiotica en met weinig goede stoffen, de vogels leren niet meer te jagen, hun eierschalen worden door het slechte monotone dieet zwakker en zo gaat de populatie steeds verder dalen. Een populatie die als natuurlijke vijand slangen heeft en die heb je liever niet in de tuin. Waku Waku feitje: de langste slang ter wereld (8 meter, 250 kg schoon aan de haak), een python, is een paar jaar geleden op een eilandje ten zuiden van Langkawi gevonden.
Na een week in het groen verkassen we voor twee dagen naar het futuristische Singapore, een plek die nog op onze bucketlist stond. In tegenstelling tot de metropool Kuala Lumpur voelt de stadstaat Singapore veel ruimer en historischer aan. Ook hier veel hoogbouw, maar de echte wolkenkrabbers staan op één plek bij elkaar, er is veel ruimte voor groen en het verkeer gaat hier gelijkvloers. Aaneengeschakelde pandjes van 2-3 verdiepingen uit de vorige eeuw delen een passage met poortjes voor hun winkels aan de straatzijde. In Little India schelt uit elk winkeltje hypnotische muziek, geuren van pachouli, wierook en bloemen gaan in elkaar over, vrouwen flaneren in felgekleurde sari's en mannen met een rode stip tussen hun ogen onderhandelen met een kop chai in hun hand over een partij slippers. In Chinatown hangt weer een heel andere sfeer. Vele generaties Chinezen wonen, leven en werken hier. Oude mannetjes spelen xangqi (Chinees schaken) terwijl een kleine meute toekijkt, andere mannetjes hangen onderuit gezakt in tuinstoelen op hun telefoon een paardenrace te kijken.
Ken je die film 'Demolition Man' (1992)? Een film die zich in een grote stad in de toekomst afspeelt en waar je bij elke vloek direct door een robot een bekeuring ontvangt? Ik denk dat Singapore zich er aardig door heeft geïnspireerd. De stad, en dan vooral het havenfront, ziet er zo futuristisch uit. Het concertgebouw in de vorm van een durian, de drie torenflats met daarboven op een schip met zwembad van 120 meter, een enorme geabstraheerde lotusbloem als museum, de gigantische tuinen met lichtshow op de stalen bomen vol planten, een winkelcentrum waar bootjes varen, het kan allemaal niet groot, luxe en gek genoeg en lijkt zo uit een sci-fi film te komen. Maar de sfeer van de film komt vooral naar voren door de controle die je overal voelt. Het stikt van de camera's, op elke straatlantaarn hangen er minstens 2. Op het vliegveld rijden robots rond van de parkeerhandhaving. Onduidelijke beveiligingsmannetjes wijzen je op elke fout die je begaat of nog moet gaan maken (hi 'Minority Report'). Overal hangen borden met wat je niet mag doen en dat 'trespassers will be prosecuted'. Heb je je tafeltje na het eten niet opgeruimd na het eten bij de food court? Bekeuring! En die boetes, pak je portemonnee maar vast. Eten in de metro? $500 (zo'n €400) aftikken graag. Roken in het park, steek je zakgeld maar in de fik, want dat kost je $2.000. Vissen? Vis je spaarpot maar leeg, want dat kost je $3.000 ballen. Pakje sigaretten verkopen aan iemand onder de 21? $10.000. Potje matten op straat? $5.000 + 2 jaar vast. Hedde drugs bij? Bedenk maar vast wat je laatste maal mag zijn, want het kost je letterlijk je leven. Maar goed, dan heb je wel een schone en veilige stad.
