Amsterdam, Nederland > Bangkok, Thailand
Het was maart 2018. Ellen en ik maakten onze jaarlijkse lange reis, dit maal door Myanmar. Een dagje wandelen met een Brits-Nederlands koppel door de groene heuvels van Hsipaw inspireerde ons met hun 3 jaar werken - 1 jaar reizen cyclus om ook eens plannen te gaan maken voor een lange reis. Toen we een paar weken later weemoedig een laatste blik wierpen over onze eindbestemming Ngapali beach, wisten we ook dat dit misschien de laatste lange backpack reis zou zijn. Het andere plan was namelijk… een kind. Volgende keer dat we op reis zouden gaan zou Ellen of zwanger zijn of zou er al een kind zijn. Het bekende lui lekker land leven zou compleet anders worden. En precies een jaar later was het zo ver, Ellen had een dikke buik en het rondtrekken met een backpack werd ingewisseld voor een roadtrip door Zuid Afrika.
Ondanks dat het leven op zijn kop stond en we een heel ander ritme in gingen bleef het plan voor die lange reis sluimeren. Wat als we in de winter voordat Zola met haar vierde naar school gaat een jaar lang gaan reizen, door Zuid Oost Azië? Voor we het wisten waren er nog maar 6 maanden te gaan. Vage plannen ontstonden letterlijk op de tekentafel met een vel papier. Er werd een Lonely Planet over de regio besteld. Er moesten prikken worden gehaald, dus waarom voor de zekerheid niet alvast het hele zooitje. We gingen het maar eens hardop tegen wat mensen vertellen om er zelf ook maar eens in te geloven. Gaan we dit nu echt doen? Inmiddels met 2 maanden op de klok moesten er tickets worden gekocht. En zo werd het toch echt steeds meer realiteit. En met het ondertekenen van het huisbewaringscontract met de tijdelijke bewoners konden we er toch echt niet meer onderuit. De grote wens werd werkelijkheid. Het was 4 oktober 2022, 21:40. We zaten in het vliegtuig, bestemming Bangkok, Thailand. De reis mocht beginnen.
In Thailand is het in oktober nog steeds regenseizoen. De moesson betekent hier: kraan open en zwemmende auto’s over straat. Een uur daarvoor loop je dan nog door een zonnig en broeierig Bangkok, langs elektriciteitspalen vol spaghettislierten, geurende eetkraampjes op fietswielen, versierde altaartjes met bloemenkransen, met goud versierde tempels vol draken, leeuwen en strenge poortwachters en zwaaiende Thai. Want hoe goed we deze regio ook kennen, er is één ding veranderd sinds de laatste keer dat we hier waren. Er loopt een huppelende krullebol naast ons. En dat trekt een hoop aandacht. Gelukkig is de kleine meid de beroerdste niet en is ze binnen no-time met iedereen tikkertje (gewenst en ongewenst), kiekeboe en verstoppertje aan het spelen. De nieuwe wereld is een hindernisbaan met stoepjes, trappen, muurtjes die allemaal beklommen moeten worden. Haar nieuwsgierigheid blijft vragen afvuren. Met een glimlach van oor tot oor springt ze in de tuk-tuk en na een paar dagen eet ze alles met ons mee.
En net op het moment dat we ons te snel alweer thuis voelen worden we herinnerd dat dit niet een middagje winkelen in Schubbekutteveen is. Langs een trappetje in een parkje waar Zola speelt kronkelt met enorme snelheid een lange dunne groene slang van een meter langs ons, naast de vijver van een speeltuintje kruipt een enorme kreupele varaan richting het water, wordt er op straat een krokodil als een kebabje weggewerkt en staan we dus tijdens de moesson met onze enkels in het water een taxi te halen.
De eerste dagen gaan echt om in het ritme te komen. Jetlag verwerken (Zola sliep wel in het vliegtuig, wij niet. Wij zijn ‘s avonds bekaf, Zola na 01:00 nog steeds niet), tot rust komen, aan de hitte en luchtvochtigheid gewennen, rustig rondwandelen, niks hoeft, alles mag. Na 48 uur ontvluchten we de hectiek van Bangkok en nemen we de nachttrein naar de veel rustigere jungle-stad Chiang Mai. Hier zitten we een week in een heerlijk appartement met een dik zwembad en tropische tuin voor 25 eurie per nacht. Hier kunnen we wel aan wennen.
